Piet Nieuwint is op 11 november 2019 op 72 jarige leeftijd overleden.
Piet Nieuwint, pionier op het gebied van theatergeluid, een grootheid onder de geluidsontwerpers, theatermaker in hart en nieren, maar vóór alles een ongelooflijk innemende en aimabele vriend, is niet meer.
Piet heeft bij duizenden voorstellingen het publiek laten genieten van een fantastisch geluid, zo enorm goed vormgegeven dat niemand zich meer realiseerde dat je naar versterkt geluid luisterde. Piet werkte in het theater met onder meer Paul van Vliet, Toon Hermans en Mini & Maxi, en verzorgde het geluid bij het koninklijk huwelijk tussen Willem Alexander en Maxima. Ook in de hedendaagse muziek was hij thuis; hij maakte geluidsontwerpen voor het Holland Festival en was betrokken bij uitvoeringen van de groep Hoketus van Louis Andriessen. Vele locatieproducties werden door Piet van een overtuigend klankbeeld voorzien. Sinds 1985 gaf Piet les aan het Koninklijk Conservatorium Den Haag en leidde meerdere generaties geluidstechnici op. Dankzij de menselijke insteek die hem zo eigen was haalde hij bij alle studenten het onderste uit de kan.
Piet was een meester in het opleiden. Tijdens mijn eigen studie Muziekregistratie heb ik in totaal vier gastlessen van Piet mogen ontvangen. Het waren de meest waardevolle lessen die ik ooit gehad heb. Maar het echte leren begon in de praktijk. Tijdens de voorstelling Scherzo van Mini en Maxi, waar ik op voordracht van Piet (geluidsontwerp) bij betrokken werd, gaf hij me niet alleen lessen in geluidstechniek, maar ook lessen in communicatie, in psychologie, in theatertechniek, in bier drinken en andere wijze levenslessen. De benadering van Piet en de vorming die hij mij gegeven heeft zijn beslissend geweest voor de rest van mijn carrière. Als ik in mijn huidige werk een moeilijke kwestie tegen kom, dan betrap ik mezelf erop dat ik in gedachten nog steeds bij Piet te rade ga. Ik vraag mezelf dan hardop af: “Piet, hoe zou jij dat doen?”. Het antwoord laat nooit lang op zich wachten.
Piet was een meester in het doorgronden van een voorstelling, en tilde die voorstelling naar een hoger plan met zijn geluid. Details werden nooit over het hoofd gezien, integendeel, details waren in het werk van Piet minstens zo belangrijk als de hoofdzaak. Hij had er een feilloos gevoel voor, zijn ‘antennes’ zoals hij dat zelf noemde. Vaak, als zijn ideeën het effect hadden dat hij zocht, kon je een glunderende glimlach op zijn gezicht zien verschijnen. Van plezier, omdat het zo mooi was, maar ook een beetje van trots. Veel woorden maakte hij er verder niet aan vuil.
Piet was een meester in het luisteren, niet alleen naar klank, maar ook naar mensen. Artiesten, musici, technici, studenten, iedereen kon bij Piet een luisterend oor vinden. Met zijn enorme mensenkennis, waar hij overal om bekend stond, heeft hij velen de juiste weg gewezen op momenten dat het nodig was. En soms, ook als het nodig was, zei hij precies waar het op stond.
We moeten nu verder zonder Piet. Hij laat een leegte achter die nooit meer opgevuld kan worden. Het gemis is groot, en ik weet niet hoe ik hiermee om moet gaan. Piet, lieve vriend, hoe zou jij dat doen?
Paul Jeukendrup
Hoofd Art of Sound
Koninklijk Conservatorium Den Haag